San Diego (1)

Op woensdag ging de rit van Phoenix naar San Diego dwars door de woestijn en we kwamen dichtbij de Mexicaanse grens. We hebben door 50+ C gebieden gereden met van die Sahara zandbergen en heel veel Joshua Tree cactussen. We kwamen ook over bergen die meer leken op enorme stapels afgesleten rivierkeien. Zonder zand ertussen dus. En sowieso geen begroeiing. Alleen maar hele hoge stapels keien, sommigen wel 1000m hoog. De grens tussen de US en Mexico was gemakkelijk te herkennen want daar staat een enorm hekwerk overheen gebouwd. Hebben ze dat in Israel van de Amerikanen afgekeken?!? En heel veel patrouilles met auto’s, helicopters en vliegtuigjes. We moesten twee keer stoppen bij een soort douanepost om te controleren of er niks illegaals te vinden was.

We kwamen tijdens de avondspits in San Diego aan. Acht banen brede files dus. Wij kwamen uit het zuid-oosten en ons laatste vakantieadres lag 30 kilometer noord-westelijk van San Diego :-(. Affijn, heel langzaam rijdend kwamen we in de buurt aan waar ons vakantiehuis zou moeten staan. We bleken echter geen adres te hebben en geen telefoon nummer. Alle emails gecheckt maar nergens een adres. Wel een heel klein kaartje met zo ongeveer de lokatie. De omgeving was in elk geval prachtig met allemaal heuvels met „Lisseven-huizen“ erop. We gokten uiteindelijk gewoon en gingen een van de oprijlanen op –of eigenlijk af want na een enorme poort daalden we af naar een enorme villa. Laat dit nou precies het goede adres zijn! We herkenden alles van de internet foto’s maar we werden er toch ff stil van, zo mooi was het! Alleen.. er was niemand thuis ...

De grote villa stond wel open en het vakantiehuis ernaast waar wij zouden logeren ook ... en omdat alles open stond en we niemand konden vinden, zijn we uiteindelijk maar op onderzoek uitgegaan. En nou ja, laten we het zo zeggen, na Judith’s Pretty Little Liars avonturen had het ons niets verbaasd als de eigenaresse ergens in een donker hoekje op de grond had gelegen, Brrr :-). Tijdens onze wandeling kwamen we van alles tegen. Het leek wel zo'n villa uit dat programma over CRIBS, waar van die rappers of topsporters in wonen. Eigenlijk teveel luxe voor OSM (ons soort mensen). Maar vooral een prachtig uitzicht! En wij wisten al wel wat we de dag erop zouden doen. Helemaal niks. Alleen luieren. De huishoudster kwam ons in de ochtend alles uitleggen: de eigenaresse en haar man zijn een jaar lang op wereldreis en wij mogen hier in alle vrijheid van alles gebruik maken. En zij zorgt voor schoonmaken, wassen, strijken, afwassen, you name it! THIS IS PARADISE!!!

We hebben vrijdagmiddag en -avond ons paradijsje voor het eerst verlaten en zijn naar San Diego gereden. Die stad is veel te groot om in een keer te kunnen zien maar we hadden een tip gekregen van iemand die hier vaker is geweest. We zijn naar het Gaslamp Quarter gegaan. Dat is een hele gezellige wijk met allemaal gezellige eettenten en uitgaansgelegenheden, winkels etc. Ook is daar heel duidelijk de Spaanse invloed te zien waardoor deze wijk veel gezelliger is dan de doorsnee Amerikaanse stadscentra waar men het woord 'cozy' niet schijnt te kennen. Hier was dat dus wel zo en we vonden het een heel gezellig buurtje daar!

We melden ons later weer ...